فهرست مطالب

1- فصل اول: مقدمه وبیان مسئله

1-1       زایمان.................................... 5

2-1       افسردگی................................... 8

3-1      اپیدمیولوژی................................ 8

4-1      اتیولوژی................................... 10

5-1      افسردگی و باداری........................... 15

6-1       درمان..................................... 17

7-1      اهداف، فرضیات و سوالات......................... 23

8-1     بیان مسئله ................................. 25

9-1      بررسی متون................................. 29

2- فصل دوم : مواد ابزار وروش کار

 1-2    نوع مطالعه.................................. 32

 2-2    جمعیت مورد مطالعه و روش نمونه‌برداری........... 32

 3-2    روش جمع آوری داده ها........................ 32

 4-2     جدول متغیرها............................... 33

 5-2     حذف موارد تحت مطالعه ....................... 34

 6-2    روش اجرای پژوهش............................. 35

 7-2     نحوة تجزیه و تحلیل داده‌ها و روش آماری...... 35

 8-2     ملاحظات اخلاقی............................... 35

9-2    نمونه پرسشنامه............................... 36

3- فصل سوم :نتایج

1-3     نتایج....................................... 37

4-فصل چهارم :بحث و پیشنهادات

1-4      بحث........................................ 45

2-4     پیشنهادات ................................... 49

5-فصل پنجم:ضمایم

1-5  نمودارها ...................................... 51

2-5  منابع ومآخذ.................................... 56

فصل اول: مقدمه وبیان مسئله

1 - زایمان

محرک طبیعی زنجیرة بیوشیمیایی که منجر به زایمان می‌گردد، ناشناخته مانده است. پیش از شروع زایمان حقیقی، نرم شدگی و کشیدگی منتشر در لیگامانهای لگنی و بافت‌های نرم واژن اتفاق می‌افتد. سرویکس نیز کوتاه و متسع می‌شود ( رسیده شدن[4]). انقباضات براکستون ـ هیکس (انقباضات ضعیف، نامنظم و ناحیه‌ای) معمولاً چند هفته قبل از شروع زایمان حقیقی رخ می‌دهد. فاکتور آزاد کنندة کورتیکوتروپین (CRF) دارای نقش مهمی است و در ابتدای سه ماهة دوم وارد گردش خون مادر شده و غلظت آن با پیشرفت حاملگی بطور تصاعدی بالا می‌رود. CRF ترشح کورتیزول آدرنال را تنظیم می‌کند و کورتیزول هورمونی است که می‌تواند قدرت انقباضات رحمی را افزایش دهد. CRF همچنین تولید اکسی توسین توسط جنین و پروستاگلندین‌ها توسط جفت را تحریک می‌کند.

احتمالاً عوامل دیگری نیز در زایمان دخالت دارند. به عنوان مثال، پروژسترون انقباض رحمی را مهار و استروژن آن را تحریک می‌کند. استروژن هم مانند CRF، تولید گیرنده‌های اکسی توسین را در رحم تحریک می‌کند. با این توصیف، با افت سطح پروژسترون در نزدیکی ترم، استروژن موجب انقباض رحم می‌شود. کشش مکانیکی (مثلاً در حاملگی دوقلو یا پلی هیدرآمنیوس) انقباضات رحمی را افزایش می‌دهد. با شروع زایمان، چندین قوس فیدبکی مثبت وارد عمل می‌شوند. برای نمونه، انقباضات رحمی موجب کشش سرویکس شده و این کشش خود باعث تحریک انقباض رفلکسی رحم و رانده شدن سرجنین به سمت سرویکس می‌شود و چرخه ادامه می‌یابد.